Ochotnicza Straż Pożarna została utworzona w 1949 roku. Jej założycielami byli trzej już nieżyjący druhowie: Józef Górczyk, Jan Wesołowicz i Kazimerz Matusik. Ponieważ zachowało się niewiele dokumentów i zapisków, trudno obecnie odtworzyć zapewne bogatą  kilkudziesięcioletnią historię jednostki z Siedlec. Z rozmów z najstarszymi mieszkańcami wsi udało się jedynie ustalić najważniejsze fakty . Wiadomo iż w 1955 roku strażacy przystąpili do budowy w czynie społecznym drewnianej remizy. W pracach pomagali także rolnicy, którzy zwozili drewno z własnych lasów. Uroczyste otwarcie skromnej strażackiej siedziby nastąpiło w 1957 roku podczas wiejskich dożynek. Podobnie jak sam obiekt, również jego wyposażenie było bardzo ubogie. Ochotnicy mieli bowiem do dyspozycji drewniany wóz konny, kilka węży i pompę ręczną zwaną potocznie "kiwajką". Dysponowali także około 20 ciężkimi, blaszanymi i bakelitowymi hełmami. Dzięki dobrej współpracy z nieopodal położoną jednostką w Miłkowej, druhowie wzbogacili sie z czasem o mundury koszarowe i czapki rogatywki.

       Przez wiele lat od powstania OSP, do akcji wyjeżdżano też we własnym obuwiu, dopiero w latach późniejszych- jak wspominają najstarsi  członkowie OSP - zakupiono 10 par butów gumowych tzw. cholewiaków. Do zwoływania strażaków na zbiórki używano dużego stalowego młotka i koła z działa samobieżnego z okresu II wojny światowej, które pełniło funkcje gongu. Natomiast do alarmowania innych uczestników ruchu drogowego podczas jazdy na miejsce zdarzenia, używano działającej do dnia dzisiejszego syreny ręcznej. Ponieważ przy wysokich obrotach wydawała dość przeraźliwy dźwięk, należało bardzo umiejętnie ją obsługiwać, aby ciągnące wóz konie nie spłoszyły się i nie uprowadziły wozu ze sprzętem . W 1978 roku nastąpiło poważniejsze dosprzętowienie jednostki. Zakupiono wówczas nową motopompę typu PO-5 wraz z osprzętem, nowe mundury, obuwie. W ramach prac społecznych wykonano również dwuosiową przyczepę transportową na gumowych kołach, którą podpinano do ciągnika rolniczego. Na budynku remizy założono też elektryczną syrenę alarmową.

         Ochotnicy z Siedlec mimo, iż  skromnie wyposażeni, mają na swoim koncie wiele ofiarnie przeprowadzonych i udanych działań bojowych, m.in. gaszenie pożaru stodoły Józefa Niki i pożaru budynków gospodarczych należących do Andrzeja Chronowskiego , które zapaliły sie w wyniku wyładowań atmosferycznych. W 1999 roku druhowie pomagali kolegom z jednostki w Wojnarowej usuwać zniszczenia jakie dokonała fala powodziowa która przeszła przez tę wieś.

      Za swą bohaterską postawę w działalności ochrony przeciwpożarowej byli kilkakrotnie wyróżniani. Między innymi w 1957 roku Wojewódzka Rada Narodowa w Krakowie przyznała jednostce dyplom uznania. Najbardziej oddani członkowie OSP zostali wyróżnieni odznaką "Wzorowy Strażak", a także innymi odznaczeniami ZOSP, regionalnymi i państwowymi. Obecna strażnica jest częścią większego, gminnego budynku z dwiema świetlicami wraz z zapleczem kuchennym i biblioteką, z których na co dzień korzysta młodzież. Strażacy mają zaś do swojej dyspozycji duży boks garażowy połączony z niewielkim pokojem. Obiekt powstał w latach 1992-97. Tradycją jednostki jest udział w świętach patriotycznych, uroczystościach religijnych, wystawianie warty przy  Grobie Pańskim. Ochotnicy nigdy też nie odmawiali pomocy w organizowanych akcjach społecznych. Najbardziej zasłużeni druhowie seniorzy to : Marian Domalik, Zdzisław Pawlik, Stanisław Pękała, Jan Groń, Jan Waligóra, Kazimierz Mucha, Stanisław Rosiek, Tadeusz Matusik.